Chris Jongema

Hier zie je een vals positieve identificatie, waardoor de authenticatie/rechtsgeldigheidsverklaring fout gaat. Subject 2 kan bij de low resolution biometric zomaar een biertje op rekening van Barack Obama bestellen.

Dit kan jou ook gebeuren in het nieuwe normaal. Er kan ook zomaar geld voor een biertje van jouw rekening afgeschreven worden zonder dat jij dat biertje bestelde. Ellende die je in het oude normaal niet tegenkomt.

Dit probleem is technisch niet op te lossen. Want wat gebeurt als je de resolutie heel hoog opvoert? Je biometrische maten veranderen gedurende je leven. Bij hoge resoluties herkent het datamagazijn jou niet meer. Je gaat dan vals negatieven krijgen. In dit geval lukt het jou niet, terwijl je wel geld hebt, om je biertje af te rekenen. Opnieuw hebben we een gevalletje ellende die we nu, in onze nog half knotsgekke tijd van vóór het nieuwe normaal, nog niet hebben.

Problemen met vals positieven en vals negatieve rechtsgeldigheidsverklaringen zijn niet te vermijden met biometrische data. Het is een mathematische wetmatigheid dat een x-aantal gevallen vals positief en vals negatief zullen zijn. Als je voor vingerafdrukken, gezichtsherkenning, irisscans en dergelijke kiest aan de hand waarvan je autheticeert, dan krijg je deze ellende erbij.

In het Aadhaar-experiment, waarbij de toegang tot sociale voorzieningen op deze verschrikkelijke manier werd georganiseerd, leden mensen dan ook honger. Ook stierven mensen hierdoor. Het systeem is daarmee onmenselijk. Desondanks wil Big Tech hiermee door. De E.U. trekt tientallen miljarden uit om deze vorm van overbodige bureaucratie en mensenrechtenschending vorm te gaan geven.

Blockchain

Een ander minpunt van een digitale ID is de achterliggende blockchaintechnologie. Het FTM-artikel gaat hier op in, maar omdat het artikel niet vrij te delen is, wijs ik op een andere blog over dit onderwerp. Het is een goed leesbare blog van Kai Stinchcombe, geplaatst op 5 april 2018: Blockchain is not only crappy technology but a bad vision for the future. Het stuk gaat over de ongelukken die de blockchaintechnologie veroorzaakt.

Een blockchain is een blokkenketting van kleine bestandjes of files. Wanneer je een biertje koopt en deze transactie rechtsgeldig maakt, gebeurt namelijk het volgende. Je sluit een contract af. Dit contract wordt in een blokje, een file opgeslagen.

Nu kun je het kopen van het biertje met de blokkenkettingtechniek onnodig ingewikkeld maken. Je kunt zeggen: ik maak eerst de bestelling rechtsgeldig en daarna, als ik het biertje ontvang, maak ik die ontvangst ook rechtsgeldig. Volgt stap drie, het overmaken van het geld, wat je ook weer apart rechtsgeldig kan maken. Zo krijg je drie files of blokjes.

Die files komen in een ketting achter elkaar te staan, ergens op een harde schijf. Er ontstaat een klein logboekje. Elke nieuwe file is een mengsel van informatie van de vorige file en de nieuw ingekomen informatie.

Het handige is: je mag stappen automatiseren. Zo kan stap drie automatisch volgen op stap twee.

Dit is de essentie van de blockchaintechnologie. En volgens Kai Stinchcombe, een financieel specialist met contacten in Sillicon Valley, gaan er vervolgens twee dingen helemaal fout met deze technologie.

Probleem 1: je moet elke keer betalen

Je moet allereerst voor de opslag van elke file betalen.

Wanneer je in het oude normaal pint of met los geld een biertje afrekent, hoef je je bank of iemand anders niet wat extra’s te betalen voor die ene betaling.

Dit verandert met blockchaintechnologie. De blokkenketting is een contract met zijn voorgeschiedenis. De blokkenketting moet permanent worden opgeslagen (de techniek is afkomstig van bitcoins). En voor die opslag betaal je. Partijen die deze opslag verzorgen, worden ‘miners’ genoemd.

Dit betekent dat de digitale ID, die op deze blokkenkettingtechnologie is gebaseerd, een geprivatiseerde vorm van belastingheffing is.

Nu begrijp je ook waarom Microsoft en al die andere Tech-giganten samen met hun financiers voor de digitale ID lobbyen. Zij worden de nieuwe tollenaars. Ze gaan, mochten ze de harde schijven bezitten waarop onze blokkenfiles worden opgeslagen, tol heffen over werkelijk elke gezichtsscan die de politie doet, elke betaling van een biertje of boodschappen en over elk geldbedrag dat oma overmaakt naar haar kleinkind.

Je gedrag en dat van onze overheid wordt extra belast. En dat wereldwijd, is de droom van Big Tech.

Probleem 2: onbetrouwbaarheid

Het tweede probleem is dat de blokkenkettingtechnologie onbetrouwbaar is, schrijft Kai Stinchcombe. De contracten die je aan de lopende band afsluit, zijn namelijk niet in leesbaar Nederlands opgesteld. Ze zijn in programmeertaal geschreven.

Kun jij dat lezen? Ga je dat elke keer lezen?

Je weet dus eigenlijk nooit precies wat er in het contract staat dat je rechtsgeldig maakt.

Stel, het is gezellig in de kroeg. Je bestelt een biertje. Dan kan het zijn dat er op grond van een klein programmeerregeltje in het contract van file nummer 3 zegt dat je hele spaarrekening leeggehaald moet worden. Deze mogelijke ellende kenden we in het oude normaal nog niet. Het gaat wel bij het nieuwe normaal van Big Tech en onze politieke bestuurders horen.

Volgens Kai Stinchcombe is deze vorm van onbetrouwbaarheid technisch niet op te lossen. Kijken of de contracten betrouwbaar zijn, wat auditing wordt genoemd, is onmogelijk. Rijke, grote bedrijven in bitcoins is het in ieder geval niet gelukt. Ze werden op deze manier voor tientallen miljarden getild. Het antwoord van de sector was: werken met betrouwbare tussenpersonen, wat zelfs in criminele kringen gebeurt.

Een geautomatiseerde oplossing voor dit probleem bestaat niet, volgens Stinchcombe. Er wordt wel gezegd dat de blokkenkettingtechniek tot betrouwbare transacties leidt. Maar dit is dus verkoopleugentje. Stinchcombe denkt dan ook dat deze technologie leidt tot anarchie en middeleeuwse toestanden, vergelijkbaar met Somalië.

Ecosysteembeheer

Ondanks de vele systeemfouten en haar onmenselijkheid, ontstond er veel enthousiasme rond de blockchaintechnologie. Wat was de belofte die dit enthousiasme in rechtvaardigde, met name in het bedrijfsleven?

Het artikel The Truth About Blockchain van Marco Iansiti en Karim R. Lakhani is een positief artikel over de blokkenkettingtechniek. Het artikel stamt uit begin 2017. Het schetst een beeld van de grote, hele grote beloftes.

De blockchaintechniek zou een beurshandelaar grote efficiencywinst opleveren. Als hij aandelen koopt, gebeurt dit met de snelheid van een muisklik. Maar dan volgt een vertraging. Het duurt nog een week voordat de overdracht van eigendom of rechten juridisch afgehandeld is. De blokkenkettingtechnologie beloofde hier verandering. Zonder tussenkomst van een autoriteit, zou de daadwerkelijke overdracht van eigendom en rechten veel sneller kunnen gaan.

Ook schrijven Iansiti en Lakhani in 2017 dat blockchaintechnologie dé technologie van de toekomst wordt. Bedrijven moeten er mee gaan experimenteren en de techniek leren kennen, is hun advies.

Gaandeweg komen er allerlei start-ups en gaan grote platformen, de Amazons en Microsofts, meedoen. Ook denken Iansiti en Lakhani dat de blokkenkettingenmarkt (lees: mondiale tolmarkt) uiteindelijk door maar een paar giga-Tech-bedrijven beheerst gaan worden. De wereld zal dan volledig veranderen.

Iansiti en Lakhani:

“Transformatieve scenario’s zullen als laatste van start gaan, maar zij zullen ook enorme waarde leveren. Twee gebieden waar zij een diepgaande impact zouden kunnen hebben: grootschalige publieke identiteitssystemen voor zulke functies als paspoortcontrole, en algoritme-gedreven besluitvorming in de preventie van het witwassen van geld en in complexe financiële transacties waar veel partijen bij betrokken zijn. We verwachten dat deze applicaties geen brede toepassing en kritische massa bereiken voor tenminste een decennium en waarschijnlijk langer.”

Uiteindelijk zullen er, denken de auteurs, maar een paar grote spelers, ‘platform level players’, overblijven. Zij gaan het hele ecosysteem beheren.

Dit is dus een ecosysteem met al het gedrag van alle mensen op de wereld. Waarbij over elke gedraging tol wordt geheven. Slechts enkele grote spelers gaan voor de hele wereld bepalen hoe hun tolmarkt functioneert en werkt.

Kortom, de ultieme belofte van blockchaintechnologie is: wereldheerschappij. Vandaar het enthousiasme voor het disfunctionele en onmenselijke systeem van digitale identiteit.

Indiaan Schwab

De belangen die hier spelen, verklaren de schimmige lobby die onze vrijheid bedreigt. Maar welke rol speelt het Wereld Economisch Forum bij deze lobby?

Forum voor Democratie zegt dat Mark Rutte en Hugo de Jonge een WEF-agenda uitvoeren, net zoals veel andere politici doen. Wat klopt er van deze beschuldiging?

Is de voorzitter van het WEF, Klaus Schwab, ook een indiaan die bestaat? Jazeker.

Dankzij het Tweede Kamerlid Pepijn van Houwelingen weten we namelijk dat Mark Rutte en Klaus Schwab met elkaar corresponderen. Rutte bedankt Schwab in een brief (dd. 28 januari 2016) voor een geanimeerde discussie over de toekomst van Europa. Ook schrijft de premier in deze brief blij te zijn dat de relatie tussen het WEF en Nederland de voorafgaande jaren is gegroeid. Andere kabinetsleden bezochten eveneens bijeenkomsten van het Wereld Economisch Forum, blijkt uit deze Kamerstukken.

Voor wie de organisatie niet kent: het Wereld Economisch Forum organiseert in Davos contacten tussen regeringsleiders, ministers en leiders uit het bedrijfsleven. Daarnaast is er ook de mogelijkheid randfiguren van de macht te ontmoeten, zoals maatschappelijke organisaties en opiniemakers.

Het WEF is dus een belangrijk knooppunt in de mondiale lobbycampagnes van de allergrootste bedrijven ter wereld.

Wie de briefwisseling tussen Mark Rutte en Klaus Schwab doorneemt, ontdekt dat Schwab en zijn lobbyknooppunt een grote vinger in de pap hebben bij de kabinetten Rutte. Het WEF beïnvloedt de kijk van onze premier op technologie en de toekomst van de wereld. De briefwisseling die Van Houwelingen boven tafel kreeg, laat zien dat lobby van het grote bedrijfsleven ons kabinet manipuleert.

En over de richting waarin Mark Rutte en zijn ministers zich laten manipuleren, werd de afgelopen twee jaar van alles bekend. In 2020 publiceerden Klaus Schwab en Thierry Malleret namelijk COVID-19: The Great Reset. Een pdf van dit boek circuleert op internet.

Covid-19: The Great Reset

Schwab en Malleret vertellen in dit boek een verhaal over pandemieën. Dit verhaal rammelt aan alle kanten. Ze maken o.a. vergezochte vergelijkingen tussen de pestepidemieën van eeuwen geleden en de Covid-19-pandemie van 2020.

Dat de schrijvers hiermee nogal overdrijven en angst aanjagen, doen ze natuurlijk met een vooropgezet doel. Ze willen iedereen wijsmaken dat pandemieën de wereld veranderen. Dit zal ook met Covid-19 het geval zijn. Er is, vinden Schwab en Malleret, een tijdperk van voor de Covid-19-pandemie en een tijdperk van na de Covid-19-pandemie.

Deze onvermijdelijke verandering van tijdperken vraagt om niks minder dan… een grote herstart, ‘The Great Reset’ uit de titel van het boek. Volgens het kletspraatje over de pandemieën zal na Covid-19 alles immers nieuw en anders zijn.

Klaus Schwab en Thierry Malleret ontvouwen vervolgens een haarscherp en uitgewerkt idee over dit nieuwe post-Covid-19-tijdperk. Om groot te kunnen herstarten, moeten regeringen twee vragen beantwoorden (pagina 45). De regeringen moeten nadenken over:

1. Een nieuw kompas om de vooruitgang in goede banen te leiden.
2. De nieuwe stuurmechanismen (‘drivers’) die er moeten komen voor een economie die inclusief en duurzaam is.

Natuurlijk hoeven de regeringen niet echt zelf na te denken over het nieuwe kompas en de nieuwe stuurmechanismen. Dat hebben onze twee lobbyisten natuurlijk al voor het gedaan.

Idealistisch

Zo vinden Schwab en Malleret dat er iets mis is met de focus van regeringsleiders. Hun mindset moet veranderen. Ze moeten een grotere focus ontwikkelen voor het welzijn van álle burgers en de planeet.

Het post-Covid-19-tijdperk wordt volgens onze twee zieners namelijk idealistisch.

Instrumentenpaneeltje

Nu de kompasnaald wijst naar een inclusieve, duurzame wereld, is de machtsgreep van Big Tech een eenvoudige.

Om de samenleving idealistisch naar een inclusieve en duurzame economie te sturen, heb je een instrumentenpaneeltje (‘dashboard’) nodig. Dit paneeltje moet drie knoppen krijgen, waar je als regering aan gaat draaien.

• Knop een – Het eerste sturingsinstrument van het nieuwe normaal is een update van je Bruto Nationaal Product (pagina 46). Je raadt het al: in het huidige BNP wordt de digitale economie nog niet meegeteld. Het BNP krijgt dus een update, zodat de digitale economie en de waardecreatie van deze economie meegenomen worden in het BNP, net als de waardecreatie van onbetaald werk. De waarde die door activiteit wordt vernietigd, moet weer van dit geherstarte BNP worden afgetrokken.
• Knop twee – Inkomensongelijkheid moet in kaart gebracht worden (‘tracking’). Met deze knop kun je, in de ogen van Schwab en Malleret, zorgen voor een progressieve evolutie naar mogelijkheden voor mensen. Dit is, weet iedereen die verstand heeft van blokkenkettingtechnologie en digitale ID’s, natuurlijk een Orwelliaanse dubbelspraak. De twee lobbyisten van Big Tech verzwijgen hier dat deze techniek uitsluiting van minderheden en arme mensen veroorzaakt. Ook neemt deze uitsluiting onmenselijke vormen aan, zie het experiment Aadhaar.
• Knop drie – De veerkracht of het herstelvermogen (‘resilience’) van een economie moet beter gemeten en gevolgd worden. Het hele systeem van instituten, infrastructuur, menselijke kapitaal en innovativiteit van het ecosysteem valt onder deze stuurknop. Kapitaalreserves van landen moeten in kaart gebracht worden. Ook de sociale samenhang van je samenleving en de milieuduurzaamheid stuur je met de economische veerkrachtknop (pagina 47). Vanzelfsprekend moeten data van de publieke en private sector hiervoor samenkomen.

Dit is in een notendop de WEF-agenda. Dit is tegelijk de donkere wolk die vanuit de toekomst op ons af komt drijven, de zogenaamde grote herstart of ‘Great Reset’ waar Thierry Baudet terecht voor waarschuwt.

Ik associeer dit niet met socialisme of globalisme. We zien hier een ongekend machtsconcentratie die ten koste zal gaan van het overgrote deel de mensheid. Dat heeft niks met socialisme, het streven naar een rechtvaardige wereld of veel andere politieke stromingen, zoals het liberalisme, te maken.

Videolink

Maar terug naar de toespraak van Thierry Baudet. Hij zegt in de video, die ik hieronder deel, dat het coronabeleid van Hugo de Jonge niks te maken heeft met gezondheid. Die stelling klopt.

Ook heeft onze (demissionaire) minister van Onverklaarbare Oversterfte vaak gezegd dat de samenleving na de Covid-19-pandemie nooit meer hetzelfde zal zijn. Dat is de WEF-agenda. Met de miljardeninvesteringen in de testsamenleving volgt De Jonge eveneens deze agenda. Ook hier heeft Thierry Baudet gelijk.

Klopt het dat het vaccinatiebewijs en de QR-code een voorproefje zijn voor een door Big Business en Big Government gedomineerd, despotisch samenlevingsmodel? Ja. Ook die stelling klopt. Ook klapt de val, zoals Baudet zegt, dicht met de realisatie van een digitale ID. Geen speld tussen te krijgen.

De grote bedrijven vallen onze representatieve democratie aan. Hier valt maar op één manier op te reageren: met debat. Bijvoorbeeld met debat over armoede, migratie, corruptie bij medicijnonderzoek, gebrek aan bestuurlijke integriteit, milieuproblemen, internetcensuur en oneigenlijke beïnvloeding van rechters.

Deze discussies mogen niet gecensureerd worden. Ze horen gewoon thuis op het internet en de opiniepagina’s van reguliere media. Ze moeten gevoerd worden in onze kroegen en kleine zaaltjes.

En dit debat hoort thuis in het parlement. Want Big Tech gaat, anders dan Mark Rutte gelooft, echt geen maatschappelijke problemen voor ons oplossen. Dat zullen we zelf moeten doen. Mark Rutte moet de creeps van Big Tech en hun lobby dus links laat liggen, opkijken van zijn mobieltje en de geanimeerde discussie aangaan met de Tweede Kamer over blokkenkettingtechnologie, vaccinatiepaspoorten, mensenrechtenschendingen, digitale ID’s en de vele andere gevaren die op ons afkomen.

Het wordt tijd dat de premier en zijn ministers weer gewoon aan het werk gaan.