Krachtige uitspraak van premier Rutte: ‘met een grote hamer virussen platslaan.’ Dit is de taal die ik begrijp. Zelf zeg ik ook al vanaf het begin van de eerste golf als er zo’n supermarktmedewerker mijn karretje wil desinfecteren: ‘Hoeft niet beste kerel, ik pak dit karretje heel stevig vast en knijp dat virus hartstikke dood.’ En ook heb ik vaak heel stoer gezegd: ‘Wee degene die in mijn richting wasemt; ik wasem op hetzelfde moment twee keer zo hard terug, daar heb ik geen mondkapje voor nodig.’

Hou toch op met die stoere praat meneer Rutte. We moeten ons niet zo agressief naar dit virus opstellen. Leven en laten leven zou ik zeggen. Hoe sneller we dit virus namelijk de kop indrukken, des te eerder dient zich de derde golf aan. Hoe dat kan? Dat zal ik u uitleggen meneer Rutte. En luistert u gerust ook mee meneer De Jonge:

Als we namelijk over een paar weken zo hard gewerkt hebben (lees: eenzaam zijn geweest) dat we het virus in de hoek hebben geslagen, dan gaan we de teugels weer laten vieren. Maar een virus zou geen virus zijn als het zich niet stiekem ergens zou verstoppen en bij het eerste het beste feestje dat dan weer gegeven wordt, komt er een virusdeeltje als een duveltje uit een doosje tevoorschijn, en met een geweldig Kiekeboe is het er dan weer. Voila, de derde golf, weer een bestraffende persconferentie, een volgende lockdown, intelligent of juist niet, nog grotere angst in de samenleving, etc.

Van een vaccin hoeven we nog een hele poos niets te verwachten. Kunnen we dan niet beter minder hard dit virus bestrijden en het gecontroleerd toelaten zodat het grillige verloop omgezet wordt in een gelijkmatige immunisering? Een beetje lief zijn naar dit virusje, dan hoeven we niet een hele bevolking te muilkorven, dan blijven de ondernemers overeind, lopen onze kindekes geen leerachterstanden op, en we kunnen van het geld dat we besparen weer ziekenhuizen bouwen die recent gesloten zijn. Want hoe zat het met dat bezuinigingsbeleid ook alweer meneer Rutte?