Dat laatste woord als vertaling heeft me altijd bevreemd. Het wordt omschreven als: ‘het niet zien van het veranderlijke en vergankelijke karakter van de werkelijkheid’ en het niet zien van de onderlinge afhankelijkheid van alles. Ons lijden zou voortkomen uit het niet zien dat de dingen (mensen, voorwerpen, situaties etc) tijdelijk zijn en in een complex web samenhangen. Werkelijk? Is dat de reden dat er zo weinig Boeddha’s zijn die het wel zien? Het is toch niet zo dat de overgrote meerderheid van de mensheid geestelijk gehandicapt is?
Natuurlijk is het zo dat de verleidingen groot zijn en dat we onszelf bezig kunnen houden met triviale zaken. Je ziet voortdurend het brood-en-spelen gebeuren om je heen. Maar diep van binnen wéten we dat best. Er is wat anders aan de hand.
En dat is dat we het niet WILLEN zien. We KUNNEN het zien, we hebben het vermogen daartoe, maar we willen het niet. Want als we het wel zouden ZIEN, kunnen we het niet meer ‘on-zien’. We moeten dan daarop handelen.

Als journalisten zouden zien dat privacy-gevoelige gegevens wel degelijk door het RIVM en ministerie van VWS gebruikt worden om iedereen uitnodigingen te sturen om zichzelf te laten injecteren met een toxisch goedje, maar zogenaamd geen gegevens mogen gebruiken om te kijken hoeveel mensen aan dat goedje overlijden, dan zouden er heel wat andere artikelen geschreven worden over de al maandenlange oversterfte.
Als artsen zouden zien dat zij zich schuldig maken aan genocide, zouden ze massaal ontslag nemen, maar ja, als ze moeten kiezen tussen Big Pharma en jouw leven…
Ik zou talloze beroepsgroepen kunnen noemen (rechters, overig zorgpersoneel, politici) die ieder voor zich stuk voor stuk het niet WILLEN zien. Daarom is ‘onwetendheid’ niet de juiste term, het is ZELFBEDROG. Je houdt jezelf voor de gek want anders gaat je geweten opspelen en moet je wel aan de bel trekken.

Degenen die het meest rondwentelen in dit zelfbedrog zijn notabene leerlingen van de Boeddha zelf. Als ik voorbeelden zou noemen, wordt dit een heel lang blogbericht; daarom hou ik het bij een cartoon van de Daily Lama en kom ik daar later op terug.

Het is pijnlijk als je er achter komt dat je besodemieterd bent, en nog meer als je moet bekennen dat je jezelf voor de gek hebt gehouden. Die schaamte zorgt er nog eens voor dat het vaak nog langer duurt voordat je excuses aanbiedt en het juiste gaat doen. De eerste mensen die nu beginnen toe te geven dat ze spijt hebben dat ze zich hebben laten inspuiten, duiken op; niet in de laatste plaats omdat er duizenden met schade blijven zitten (als ze het overleven). De ellende op het gebied van kanker, auto-immuunziekten en onvruchtbaarheid komen voor jaren nog op ons af – denk DES, softenon en al die andere narigheid.
Iedereen bijeen die zichzelf voor de gek blijft houden, vormt een ware zee. Hoe moet je navigeren door deze zee? Het is al talloze malen gezegd maar de kracht van de waarheid zit ‘m ook in de herhaling:
– blijf je uitspreken
– blijf niet-meewerken, nee-zeggen
– blijf een open hart houden
– zorg goed voor jezelf, zoek je eigen ‘tribe’, en wees realistisch om je voor te bereiden op de narigheid die er was, nu is en nog gaat komen.

Juist als je zelf bewust een aantal keren door dat proces van wakker worden uit zelfbedrog bent gegaan, besef je dat het heel goed mogelijk is dat dit op terreinen nu ook nog zo is. Dus van arrogantie of wijzen met ‘n vingertje is mijnerzijds geen sprake. Van oprechte bezorgdheid over al die mensen die in de ellende zitten wel.
Moedig voorwaarts!